ξυλοτρόφος

-ο (Α ξυλοτρόφος, -ον)

νεοελλ.

(το ουδ. πληθ. ως ουσ.) τα ξυλοτρόφα και ορθότ. ξυλότροφα

εντομολ. τα ξυλοφάγο έντομα

αρχ.

αυτός που παράγει ξύλα («ξυλοτρόφα ὄρη», Στράβ,).

[ΕΤΥΜΟΛ. < ξύλον + -τρόφος (< τρέφω «παράγω»), πρβλ. λωτο-τρόφος].